Pazar, Mayıs 13, 2012

SENSİZ İLK ANNELER GÜNÜMÜZ


'Yapraklar düşer, kimi yeşerdiği an, kimi kurumaya yüz tutmuşken' demişti hoca, anneme son vazifemizi yerine getirmek için toplandığımızda...

Bir yaprak düştü yere, içimize de ateş...

Hayat serüveni Yugoslavya'da başladı, çocuk denecek yaşta evlendi, ilk evladına hamile iken İstanbul'a göç etti...

Sonra bir çocuk, bir çocuk daha derken 6 çocuk dünyaya getirdi. 5 kız 1 erkek...

Zorlu yaşam şartlarında yetiştirmeye çalıştı bizi. Kolay değildi, şimdi bizler bir çocukla ne yapacağımızı şaşırırken o 6 çocuk büyütmüştü.

Anlatırdı, çocukluğunu gençliğini, evliliğini, ... Hayal gibi gelirdi bize.

Güzel bir kadındı, hemde çok. Yeşil gözleri, kaymak gibi bir cildi vardı.

Yıllar onu da yıprattı. Kalp ameliyatı, felç derken hepsini atlattı. Ne güçlüydü aslında.

Ne de sessiz...

Hep içinde yaşardı kavgalarını.

Kimseye bir şey söyleyemez, çekinirdi.

Babama da bir söz söylemezdi, biraz arkasından söylenirdi ama :) o kadar işte...

Bazen bize şikayet ederdi ama biz uzatmazdık onu yatıştırmak için. 'Siz zaten hepiniz babacısınız' derdi, bozulurdu...

Çocukken, bazen kendi kendine ağlarken bulurdum onu... İçim cız ederdi. Kimbilir içinde ne fırtınalar kopuyordu.

Çok güzel yemek yapardı. Hepimiz çok şey öğrendik ondan. Şimdi bir çok yemek kokusunda annem tütüyor burnumda..

Misafirperverdi, biri kapıdan bile uğrasa hemen bize kaş göz işareti yapar çay kahve verin derdi, bazen onu anlamamazlığa gelirdik şaka olsun diye, kaş göz iyice oynardı, sinir olurdu :).
Son zamanlarında rahatsızlıkları artmıştı ama yinede şikayet etmezdi fazla. O hallerine rağmen hepimize yetmeye çalışırdı.

Çok dar canlıydı, hele de ev işlerinde hemen olsun bitsin isterdi. 'yaptığınız iş elinizde görünmesin derdi'.

Çiçekleri çok severdi, onlarla konuşurdu, evlatları gibi. Annemin yetiştirdiği çiçekler coşardı açardı mis gibi kokarlardı.

Annem, sen her yerdesin, kokladığım çiçeklerde, pişirdiğim yemekte, torunlarının gülüşünde, yaptığım pastalarda, içtiğim çayda, yaptığım ev işlerinde :)...
Annem, canım annem, sensiz ilk anneler günümüz. Artık sana tek hediyemiz çiçekler ve dualarımızdır.

Nurlar içinde yat. Işığın bol, mekanın cennet olsun. Seni çok özlüyoruz....

SENİ ÇOK SEVİYORUZ.....

4 yorum:

zeynep dedi ki...

Allah rahmet eylesin anacigina,cok duygulandim yazini okurken anneni cok güzel anlatmissin tek kelimeyle..Rabbim kalanlara ömür versin insallah anneler günün kutlu olsun sevgiler...

Ferah Gülşen dedi ki...

Zeynepçim çok tesekkür ederim. Senin de kutlu olsun. allah nice senelerde evlatarımızın başında olmamızı nasib etsin.

Melis Doğutürk dedi ki...

Bizimde annemsiz ilk anneler günümüzdü beni mahvettiginiz yazinizla allah sizlere saglikli ömürler versin

Ferah Gülşen dedi ki...

Melis hanım sizin de başınız sağolsun, Allah sizlere torunlarına uzun ömür versin... sevgiler.